Τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις...

...γιατί οι δημοσιογράφοι πάνε διακοπές.
Εδώ βλέπετε γνωστό τηλεοπτικό αστέρα στα καλντερίμια της Μυκόνου.

Καλά, εντάξει, ένας γυμνοσάλιαγκας που συνάντησα στην Ξάνθη είναι, συγνώμη!
Από το γυμνοσάλιαγκα, εννοώ.

Βρύσες στην ορεινή Ξάνθη

Μία ωραία εικόνα που έχω από την οροσειρά της Ροδόπης είναι οι πολλές βρύσες που έβλεπα δίπλα στον δρόμο. Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες βιαστικά από τη θέση του συνοδηγού, καθώς η ξεναγός μου, οδηγώντας την «μαούνα», μου εξηγούσε:
«Οι Πομάκοι που ζουν στο βουνό, δεν χάνουν ευκαιρία. Όπου βρούν νερό, τσουπ!, φτιάχνουν μία βρύση. Και μετά από δίπλα στήνουν μία ψησταριά και ένα τσαρδί για τον μεσημεριανό ύπνο.»
(Κάτω, λεπτομέρεια της επάνω βρύσης)

Πρέπει να υπάρχουν εκατοντάδες τέτοιες βρυσούλες σ' όλο το βουνό.
Φτιαγμένες από και για τσοπάνους και ξυλοκόπους.

Προσέξτε, επάνω, τις δύο μικρές εσοχές για τις κούπες, που μένουν μόνιμα στη βρύση.

Νά ΄ναι καλά οι άνθρωποι που μας ξεδίψασαν...

Καμάρα, λέμε!

Το Μάιο χάζευα στη Θεσσαλονίκη την Καμάρα.
Στέκεται εκεί πάνω από 1.600 χρόνια.

Εχάζευα και τις καμάρες της Αγίας Σοφίας.
Στέκει εκεί 12 και αιώνες.
Οι καμάρες της, όχι μόνο για ανοίγματα και παράθυρα,
την ενισχύουν στατικά, μειώνοντας το βάρος των τοίχων.

Ε, μέσω Θεσσαλονίκης, διαπίστωσα ότι και το ιερό της εκκλησίας του χωργιού μου
είναι φτιαγμένο με καμάρες. Από το 1834, μόνον, βέβαια, αλλά για τα μέτρα της εποχής
είναι φτηνοκατασκευή!

Κρίμα που τελείωσε η απεργία των φορτηγατζήδων

Μου στείλανε αυτή την ενδιαφέρουσα φωτογραφία νταλίκας από τη Λαμία.
Εκείνα τα κινέζικα, πάνω δεξιά, δεν ξέρω τι λένε και μ' ανησυχούν.

Δύο γλυκύτατες φατσούλες

Τα μοναδικά πιτσιρίκια που τιτιβίζουν, πλέον, στην πλατεία του χωργιού μου, είναι τα δύο εικονιζόμενα αδελφάκια, ο Κυριάκος (5) και η Ελενίτσα (3).

Τρεις μήνες κάθε καλοκαίρι έχουν όλη την πλατεία δική τους.
Είναι απίστευτη η ευκινησία τους. Και η γλώσσα τους, επίσης.
Όταν πρωτοεμφανίστηκα στην πλατεία με το σκύλο στο λουρί,
η μικρή έσπευσε να με πληροφορήσει πώς τα ζώα απαγορεύονται στα καταστήματα!
Τον έδεσα κι εγώ παραπέρα. Όχι πως ο άμοιρος σκύλος γλίτωσε από τις περιποιήσεις της ανελέητης πιτσιρίκας. Μέχρι και τασάκι πήγε να του ρίξει!
Ένα άλλο βράδυ παραγγείλαμε προβατίνα ψητή.
«Η πρατίνα έκανε ζημιές» μας πληροφόρησε η μικρή, αναμεταδίδοντας προφανώς τη δικαιολογία που της είχε δώσει ο μπαμπάς της όταν διάλεξε ποιό ζωντανό να σφάξει.

Hommage στον απόλυτο έλληνα rock'n΄ρολλά!

Όλοι κάνουμε δύο δουλειές, πλέον, για να ζήσομε! Πουτάνα κρίση!

Λίγα γαϊδουράγκαθα απ' το χωργιό μ'!

Ένα με ωραία θέα.

Ένα φυλακισμένο, το καημένο.

Ένα πολλαπλό και θεόξερο.

Κι ένα με εντελώς εξωπραγματικό χρώμα.

Δρόσισε, δεν λέω...

Αλλά σίγουρα όχι όσο εδώ, πριν καμιάν εβδομάδα...

Ή εδώ, πέρυσι τέτοιες μέρες.

Ήλιε μου, ήλιε μου, βασιλιά μου...

Κάτι ήξερεν ο Βικέντιος Βαν Γκογκ,
που τρελαινόταν (και) με τους ήλιους.

Επειδή έχασα την μπλογκο-ημέρα Πάγκαλου

... ας συνεισφέρω κι εγώ μία ταπεινή φωτογραφία,
διευκρινίζοντας ότι ο Θεόδωρος Πάγκαλος προσβάλλει την συμπαθή τάξη των χοντρών,
οι οποίοι και κιμπάρηδες είμεθα και γενναιόφρονες.
Κι εν πάση περιπτώσει δεν είμεθα θρασύδειλοι, τρακαδόροι, λαμόγια και γλύφτες εκεί που φτύσαμε.

Ένας σκύλος με απορίες...

«Άντε, να τελειώσει το αντιρατσιστικό φεστιβάλ, να πάμε διακοπές»

«Δηλαδή, τώρα, εδώ που ήρθαμε, είναι διακοπές;»

«Δηλαδή, σίγουρα είμαστε σε διακοπές εδώ;»

«Ω, ρε! Ωραίες οι διακοπές, μιλάμε! Ούτε λουρί, ούτε τίποτις!»

«Πώπωώωωω.... Και λούτσες έχει και νερά τρεχούμενα!»

«Καλά, έχει κι άλλον σκύλο αρσενικό αλλά μ' αυτόν θα τα πούμε αργότερα...»

...

...

...

...

Σύντομη επιστροφή

Δύο εβδομάδες στα σύνορα Χελμού-Ζήρειας.
Έκλεισαν με πυρκαγιές.
Είδαμε κι άλλον έναν από μηχανής θεό. Ρώσο αυτή τη φορά, ένα Mil Mi-26.

Καμαρώσαμε τον ήλιο να βγαίνει απ' το βουνό.

Χαζέψαμε στην πλατεία.

Και ξεφορτώσαμε μερικές κερασιές, μην σπάσει κάνα κλαδί.

15ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ στο Άλσος Γουδή, 9-10-11 Ιουλίου

Πληροφορίες, εδώ.
Για πρόσβαση, εδώ.
Για το πρόγραμμα, εδώ.