Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2007

Στον καιρό της αχρωματοψίας...

...που οι αναρχικοί γράφουν με κόκκινο, οι βάζελοι με μαύρο, οι αεκτζήδες με πράσινο και οι πειραιώτες με γκρί (μα και τα σκούρα μπλέ μανιάτικα;!), δεν είναι ν' απορείς που ο Μπένι επαγγέλεται το σοσιαλισμό και ο Κωστάκης την κοινωνική δικαιοσύνη.

6 σχόλια:

Agobooks είπε...

Καιρός των…χρωμάτων και των οραμάτων!

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Λες; Των οραμάτων ή των παραισθήσεων;

Ανώνυμος είπε...

Βρε τι πρόσεξε πάλι ο καλλιτέχνης!

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Εμ τι; Σαν κάτι άλλους/ες που βυθίζονται στο «Περπατώ και σε σκέπτομαι/κ' είν' αυτό επικίνδυνο!»;

Γιάννης Κ. είπε...

Ένα είναι το χρώμα!

Όλα τα άλλα απλώς μουτζούρες που συσκοτίζουν επισκιάζοντας το κινηματικό προτσές!

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Μωρέ, Γιάννη μ΄, όντως ένα είναι το χρώμα. Όλοι αυτό πιστεύ΄νε! Και τσακώνονται για το ποιό είναι αυτό το ένα χρώμα... Το ματζέντα, το φούξια, το κρεμεζί, το κόκκινο, το ροζάκι, της φωτιάς, το άλικο, το ερυθρό, το πορφυρό; Ποιό;