Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008

Εκεί που τελειώνει η λογική, αρχίζει ο στρατός

Τον περασμένο Αύγουστο βρέθηκα στο Νεστόριο Καστοριάς. Αφού χάζεψα όλο το χωριό, πήγα και στο στρατιωτικό νεκροταφείο. Βρίσκεται βόρεια του νεκροταφείου του χωριού και είναι «τακτοποιημένο», ζυγισμένο, στοιχημένο, όπως προβλέπουν οι κανονισμοί. Οι νεκροί είναι, φυσικά, στρατιώτες από τον Εμφύλιο. Τους άλλους τους φάγαν τα χωράφια. Στην καλύτερη περίπτωση...

Εκεί που χάζευα το μνημείο, προσέχω κι ένα όνομα, όχι ακριβώς ελληνικό. Χασίμ Ογλου Οσμάν. Μ΄ένα μικρό κενό ανάμεσα στο Χασίμ και το Ογλου, να μην ξέρεις αν είναι πλήρες το επώνυμο «Χασίμογλου» και το Οσμάν είναι πατρώνυμο. Αμηχανία του μαρμαρά μπροστά σε ένα ασυνήθιστο όνομα...


Η πρώτη μου πικρή σκέψη ήταν τι γύρευε αυτός ο έρ'μος ο Οσμάν σ' εκείνον τον χαλασμό. Για ποιά πατρίδα τον έβαλαν να σκοτωθεί; Αλλά δεν ήταν μονάχα αυτό...

Μετά, χαζεύοντας τους σταυρούς (ζυγισμένους, στοιχημένους και με έναν απλό αριθμό επάνω) διαπίστωσα ότι υπήρχαν 460 σταυροί και ουδεμία ταφόπλακα α λα τούρκα.

Τι διάλο; Εμ τον επιστρατεύσαν με το ζόρι, εμ σκοτώθηκε, μια γμένη κανονική ταφόπλακα δεν μπορούσαν να του βάλουν και τον αλλαξοπίστησαν μετά θάνατον; Έτσι, για να είναι «ωραίο και τακτικό» το νεκροταφείο;

4 σχόλια:

τουκιθεμπλομ είπε...

Οι νεκροί δεν έχουν πια θρήσκευμα. Τα μάρμαρα είναι για τα δικά μας μάτια που -εν προκειμένω- τα βλέπουν όλα ορθόδοξα.

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Ορθόδοξη ματιά με μπόλικη μυωπία. Γκρρρρρρρ....

Daria είπε...

Μ' αρέσουν οι απορίες σου...
Καλά, δεν ξέρεις πως σ' αυτή τη χώρα πολεμάμε "για του Χριστού την πίστη την αγία, και της Ελλάδος την ελευθερία";
Οσμάν-ξεΟσμάν γιαυτά πολεμάς. Τέλος...

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Πές το ψέμματα...