Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010

Ένα γεφύρι στη Ροδόπη, σκέτο αίνιγμα

Όπως σας έλεγα, με ξενάγησε μία φίλη στην ορεινή Ξάνθη.
Και, ξέροντας τι ανωμαλάκι είμαι, μου έδειξε μία γέφυρα, που δεν θα την εύρισκα με τίποτε.
Βρίσκεται κάπου εδώ, αν δεν απατώμαι.
Στο ρέμα ... Ρεύμα.

Η θέα του ρέμματος Ρεύμα από τη γέφυρα.

Η γέφυρα, προφανώς, έχει περάσει από διάφορα στάδια συντήρησης, όπως μαρτυρούν
τα τσιμεντένια παραπέτα και οι σάπιες σανίδες.

Τότε η ευγενής ξεναγός μου μού έδειξε την εγχάραξη και την εντοιχισμένη πλάκα στο ένα βάθρο της γέφυρας.

(κάντε κλικ να μεγαλώσει)
Όπως παρατηρείτε, οι χρονολογίες είναι με το «χριστιανικό» χρονολόγιο
άρα έχουν γίνει από έλληνες υπηκόους.
Η επάνω επιγραφή, με το ευανάγνωστο 1952 (με αραβικούς αριθμούς, που χρησιμοποιούμε οι Δυτικοί) είναι δυσανάγνωστη, εκτός από την πρώτη λέξη, που είναι κάτι σαν «σεγιέτ» και αναφέρεται στους απογόνους του προφήτη Μωάμεθ.
Η εντοιχισμένη πλάκα, πιο κάτω, σύμφωνα με έναν φίλο τουρκολόγο, γράφει κάτι σαν «[ακατάληπτο] τα καλά και όμορφα έργα, έτος 1952». Σχολιάζει, δε, ότι είναι μάλλον γραμμένη όχι από Άραβα αλλά από μαθητή των τοπικών ιεροδιδασκαλείων.
Μία άλλη φίλη, αραβολόγα αυτή, συμπληρώνει για το ίδιο κείμενο ότι είναι κάτι σαν καλημέρα («πρωί καλών και όμορφων πραγμάτων») κι επισημαίνει ότι η χρονολογία (χριστιανική, ε;) έχει γραφτεί με περσικούς αριθμούς, που χρησιμοποιούν οι άραβες!
Ρώτησα κι έναν φίλο Σύριο Κούρδο, που ξέρει αραβικά αλλά μου είπε ότι είναι μάλλον «φαρσικά». Οπότε, ρώτησα κι έναν Αφγανό, που μιλάει ... φαρσί τα Φαρσί!
Ο Αφγανός, το λοιπόν, μου είπε ότι το ίδιο κείμενο σημαίνει «Όσο ζούσε [ο δωρητής;] ήταν πολύ γεναιόδωρος και μεγαλόψυχος» κι ότι είναι σαν τυποποιημένη έκφραση.
Δεν νομίζω πως πρόκειται για επιτύμβια πλάκα (άλλωστε δεν έχει και το κατάλληλο σχήμα) αλλά μάλλον για εντοιχισμένη πλάκα από τον δωρητή
που ξηλώθηκε για να επισκευαστεί το γεφύρι το 1952.
Πάντως, μου κάνει εντύπωση που η φράση διαβάζεται με τόσο πολλούς τρόπους.
Μ' αυτά έσπαγα το κεφάλι μου τόσες μέρες...
Προσθήκες, παρατηρήσεις και διορθώσεις δεκτές!
Α, έκανα και μία γκάφα: έδειξα στον φίλο μου τον Αφγανό, κάτι πάνω από το «1952» να μου το διαβάσει και μου απαντά «αυτό δεν είναι επιγραφή, σκάσιμο στο τσιμέντο είναι...»

10 σχόλια:

aKanonisti είπε...

Πολύ όμορφο το ψαξιμο...αλλά η τελευταία απορία...ήταν όλα τα λεφτά....

Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

Μαγευτικό το μέρος....

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Και πού νάβλεπες τις πέστροφες που φάγαμε μετά...

aKanonisti είπε...

Εκεί σε πέτυχα???
Ή έτρωγες συνέχεια πέστροφες????
Χαχαχαχαχαχχαχαχχαχα

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Όχι, ρε! Έχει πολλές!

Kista είπε...

Νομιζω οτι δεν το βαλες και πολυ καλα στον χαρτη, σκυλε:

το γιοφυρι ειναι αναμεσα στο Ωραιο (Γιασή Ορέν) και στο Ρευμα (Τσάι Μαχαλα), και το μερος εκει στην ντοπιολαλια λεγεται "Κιρακόου" (Ο βραχος που φαινεται απο το γεφυρι θεωρειται, απο τα αγορια, πολυ καλο σημειο για βουτιες στα διαλειμματα απο τα καπνα, τα καλοκαιρια).

Adavis είπε...

Και είναι στο νομό Ξάνθης και όχι στο νομό Ροδόπης...

bernardina είπε...

΄Πού τα ξέρετε ρε σεις όλα αυτά; Με κάνετε και πρασινίζω απο τη ζήλια μου! :-)))

Σκυλάκο, η κατακλείδα σου με έστειλε αδιάβαστη από το γέλιο. Σαν καρφί σε πρώτο χρόνο στο βόλεϊ -εκεί που ανεβαίνεις, έρχεται μια χερούκλα και σου κάνει ΓΚΝΤΑΠ! και σε καρφώνει στο τσιμέντο, χαχααααααχαααα

Kista είπε...

Η "Ροδοπη" δεν ειναι μονον Νομος και τοπικη γαλακτοβιομηχανια, ειναι και μια τεραστια οροσειρα...

Το κομματι της οροσειρας της Ροδοπης που υπαγεται στην Ελλαδα ξεκιναει απο τον Νομο Δραμας και φτανει ως τον Εβρο.

Τα συγκεκριμενα χωρια, και το γιοφυρι, βρισκονται στα βουνα της Ροδοπης που υπαγονται στον νομο Ξανθης.

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Ναι, έγραψα κατά λάθος στην ορεινή Ροδόπη αντί να γράψω στην οροσειρά της Ροδόπης. Το διόρθωσα...

παπί είπε...

Αμάν βρε σκυλούκο!! Και το σκάσιμο στο τσιμέντο ήθελες να διαβάσεις, τι υπέρβαλων ζήλος! χαχαχαχαχαχ