Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011

Βαρβαριάδα, η παλιά γέφυρα. Αύγουστος 2003


Ναι, έχω κάνει «κρα» για εκδρομές.
Ψάχνοντας παλιές φωτογραφίες, θυμήθηκα μια από τις πρώτες περιπλανήσεις χωρίς πρόγραμμα, μόνο με αντίσκηνο και καλή παρέα. Εδώ, πάνω από τον Αγραφιώτη, η παλιά γέφυρα της Βαρβαριάδας. Τώρα, απ' ό,τι βλέπω στο Γκούγκλε Μαψ, δεν πρέπει να υπάρχει καν.



Εδώ, η κανονική γέφυρα. Σε πρώτο πλάνο ένα μηχανάκι από την παρέα.
Αιωνία του η μνήμη (του μηχανακιού, εννοώ!)

Μετά τη γέφυρα, εκεί που αρχίζει η ανηφόρα για Άγραφα παράλληλα με τον Αγραφιώτη, το προσωπικό του Lada Niva ετοιμάζεται για την επερχόμενη μπόρα.
Ο σκύλος ίσα που φαίνεται στο πίσω κάθισμα. Μαλάκας είναι;

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τι γέφυρα ειν’ αυτή, καλέ μου; Για καγκουρό;

Δημήτρης είπε...

Εκεί είναι σωστά μέρη, να πάμε να μη μας ξαναβρεί κανείς!

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Ελάιζα, η γέφυρα που βλέπεις είναι πρώην γέφυρα. Δίπλα της υπάρχει η κανονική, τσιμεντένια με τα καγκελάκια της και τα όλα της. Τώρα δεν πρέπει να υπάρχει καν, μάλλον την κάναν παλιοσίδερα.

Δημήτρη: τώρα πρέπει να έχει γίνει άσφαλτος. Ωραία μέρη, όμως!

gerasimos είπε...

'τώρα πρέπει να έχει γίνει άσφαλτος': έθιξες με τη σειρά σου κάτι που πονάει σκύλε. Ένας λόγος που δεν χρειαζόμουν πια το τζιπ που έλεγα τις προάλλες ήταν ότι όλο και περισσότεροι χωματόδρομοι ή πετρόδρομοι έχουν πια ασφαλτοστρωθεί (ιδίως στα Γρεβενά γίνεται χαμός, μόνο λεωφόρους δεν έχουν ανοίξει πάνω στα βουνά, άσε τα βλαχομπαρόκ 'resorts' με τις πισίνες που ανοίγουν σαν γρεβενιώτικα μανιτάρια). Και όπου πέφτει άσφαλτος αρχίζουν να σκάνε οι ασφαλτάνθρωποι έτοιμοι με τα μαγίο για τις πισίνες (μπλιαξ)...

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Ναι, όσο πιο μακριά τόσο πιο καλά.