Να ταξιδεύομε για να ανοίγουν τα μυαλά.

Είναι Μάιος και είσαι στην Ξάνθη. Λιακάδα, μπίρες, φίλοι, χαρά θεού. 

Παίρνεις την Παναγή Τσαλδάρη, να βγεις στο ποτάμι.

Παλιός εμπορικός δρόμος, γεμάτος ξεπεσμένα μικρομάγαζα, 

που περιμένανε (τότε ακόμη) τη μπουλντόζα για να τα κάνει Mall.

Και ξαφνικά πιάνει το μάτι μιαν ασυμμετρία.

Το κλιματιστικό και το δορυφορικό πιάτο στο παλιό κτίριο.

Δεύτερη ασυμμετρία τα αλουμινένια παράθυρα.

 

Και μετά προσέχεις λίγο καλύτερα.

 

Έλα δοκίμασε λίγο παραπάνω...

Όχι δεν είναι τα faux κιονόκρανα σε ναΐφ εκτέλεση.

Είναι το όνομα της επιγραφής! 

Δημήτριος και Μοράβας Μαργαρίτης Ησαήου Ηπηρώται, έτος 1880!

Υπάρχει ελληνικό όνομα Μοράβας; Όχι αλλά υπάρχει βουνό Μοράβας στην Αλβανία.

(Στο βάθος δεξιά της δεύτερης φωτογραφίας, κλικ!)
Κι εκείνη την εποχή η Ήπειρος δεν ανήκε στην Ελλάδα. 

Και υπάρχουν και δύο ποτάμια Μοράβας, ένα στην κεντρική Σερβία κι ένα που διασχίζει Τσεχία, Αυστρία και Σλοβακία.

Αλλά δεν αναρωτιέσαι γιατί βαφτίστηκε ένας Έλληνας Μοράβας στα μέσα του 19ου αιώνα.

Οι Ηπειρώτες ήταν έμποροι και πήγαιναν παντού. Κι ότι τους έκανε εντύπωση το φύλαγαν στη μνήμη τους για να το ανασύρουν όταν το χρειάζονταν.

Κάτι μου λέει πως αποκλείεται σε πέντε-έξι δεκαετίες να δούμε Μαροκινό, Πακιστάνο ή Μπαγκλαντέζο να φέρει το όνομα Κασιδιάρης, Παναγιώταρος ή Καιάδας!