Το επάνω και το κάτω βρίσκονται δίπλα-δίπλα.
Μερικά, όπως αυτό επάνω, έχουν και επεξηγηματικές ταμπελίτσες.
Κι από την παράδοση περνάμε στην άνευ όρων παράδοση.
Αυτό το ωραίο κτιριάκι, με το μεγάλο βάθος,
έχει παραμορφωθεί από τις «ανάγκες της σύγχρονης αγοράς».
Όχι και τόσο αποτελεσματική παραμόρφωση, αν κρίνουμε από το ότι το μαγαζί ήταν ήδη κλεισμένο το Μάιο του 2010, που το φωτογράφισα.
4 σχόλια:
Εγώ απ τη παλιά πόλη της Ξάνθης, θυμάμαι ένα κρασί.
Κόκκινο, χύμα, φρουτένιο, σε ένα ταβερνείο με πήλινες κανάτες πολλά χρόνια πριν - πάνω από 10-12.
Α! και κάτι λουκούμια...
Ελπίζω όταν πήγες να φύγεις, να σου είχε ξφουσκώσει κάποιος τα λάστιχα της μοτόρας...
Εγώ διαχρονικά αυτό που θυμάμαι από τις παιδικές μου επισκέψεις στην Ξάνθη είναι πολλή βροχή.
όχι εντάξει ήμουν με αξάξι - μέναμε με αντίσκηνα στα βουνά από πάνω.
Με το αυτοκίνητο ξέρω γαμώ τις ισορροπίες.
Δημοσίευση σχολίου