Το καλό με τις παρατεταμένες (αν και ακούσιες) διακοπές στο χωργιό είναι ότι βλέπεις συχνά την ανατολή του φεγγαριού.
Το κακό είναι ότι τηνε βλέπεις μετά από τρία τσίπουρα και δεν σούρχεται κάνας ευρηματικός τίτλος.
Κάτω, μια λεπτομέρεια της αποπάνω.
7 σχόλια:
Μια χαρά είναι ο τίτλος.
Μανία να εντυπωσιάζετε...
Πάντως, μια Αιγυπτιακή Μάου, κάτοικος Θεσσαλονίκης (σαν αυτές της προηγούμενες ανάρτησής σας) έχει την ίδια θέα μ' εσάς, χωρίς τα συρματοπλέγματα μπροστά της.
Ε, τις έχομε κι εμείς τις μανίες μας. Ιδιαίτερα όταν βγαίνει το φεγγάρι...
Με τσίπουρα και δεν σου'ρχεται τίτλος; Μυθιστόρημα θα είχα γράψει, έχω έφεση στα πιώματα.
Καλή συνέχεια :)
Μωρέ και μένα μούρχονται μυθιστορήματα αλλά με παίρνει ο ύπνος και οι ιδέες εξατμίζουνται μαζί με το αλκοόλ απ' τα τσίπ'ρα...
Να τα γράφεις εκείνη την ώρα. Την προηγούμενη βδομάδα ένα φιλαράκι ξέθαψε κάτι ποιήματα που είχαμε γράψει πιωμένα ένα βράδυ στα νιάτα μας. Όλα τα λεφτά.
αχ αυτές οι ακούσιες διακοπές ; μια από τα ίδια και εγώ αν και τελικά γύρισα στο άστυ μην το παρακάνουμε κιόλας .
πάντως σκύλε σκίζουν οι φωτογραφίες σου νασαι καλά .
Δημήτρη, αν τις έγραφα εκείνη την ώρα θα βγαίνανφ\ΚςΓΝΦ\ΦΝΛΝΦ\κνΚΝ ΛΜΨ <ΖΨ Ζ Ψ/Μσ, αν με εννοείς.
Ζαμαβύ: νάσαι καλά, φίλο!
Δημοσίευση σχολίου