Φέτος, η χάρη μας έφτασε μέχρι το Ηλιοχώρι.
Το νερό κατεβαίνει από την Τύμφη και είναι μπρρρρ... μπούζι!
Στη μεγάλη βάθρα (επάνω) μπορείτε να διακρίνετε και τα πέτρινα παγκάκια
για πικ-νικ! Άψογα.
Οι τεμπέληδες μπορούν να περιμένουν στο παλιό σχολείο,
που τώρα είναι καφενείο.
Κάτω από τη μεγάλη ιτιά.
Έτσι κι αλλιώς, μετά την ανηφορικότατη επιστροφή από τους καταρράκτες
μια στάση στη σκιά της ιτιάς είναι ευπρόσδεκτη.
4 σχόλια:
Είχαμε φάει μια ΕΠΙΚΗ σαλάτα αντράκλες εκεί πέρα δίπλα σε κάτι ΓΑΜΑΤΕΣ τηγανητές πατάτες. Ό,τι πρέπει μετά από το δροσερό μπάνιο. Όταν τους είπαμε πόσο μας άρεσαν μας δώσαν μια τσάντα πατάτες και μερικά αυγουλάκια χοχοχο. Να'ναι καλά.
Μετά χάλασε το ένα αμάξι έξω από το χωριό και περιμέναμε μιάμιση ώρα την οδική από τα Γιάννενα. Ψάθα στην άσφαλτο, ψήσιμο καφέ σε γκαζάκι και τα δέοντα. Δύο αυτοκίνητα πέρασαν μόνο. Axxx...
Αχ, καλέ μου... Φέτος σύστησα σε κάτι συντροφίλους να πάνε στους καταρράκτες και -guess what!- έμεινε το αμάξι τους!
Το δικό μου δεν έμεινε τότε. Απλώς, τώρα έχει κάτι επισκευές στον άξονα από κάτου.
Δε γμται... Υπέροχα είναι! Και του χρόνου παρέα!
Ηλιοχώρι ...Ντομπρίνοβο !
Το αναφέρει πολύ γλαφυρά , στο κεφάλαιο με τίτλο " Η τελευταία αρκούδα της Πίνδου" στο βιβλίο "το διπλό βιβλίο" ο μεγάλος Δημήτρης Χατζής .
Πολύ χάρηκα που είδα αυτή σου την ανάρτηση !!!!!
Ντομπρίνοβο, ε; Να το ψάξω, κύριε Αμ!
Δημοσίευση σχολίου