Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2008

Πας καλά, παιδάκι μου;



Προχτές, εκεί που περπάταγα στα Εξάρχεια, βλέπω έναν τεράστιο αγκυλωτό σταυρό. Κάνα-δυό μέτρα ύψος, μιλάμε! Μετά, προσέχω ότι στα σκέλη της σβάστικας ο άγνωστος (ευτυχώς γι' αυτόν!) γκραφιτάς έχει γράψει όσα κατά τη γνώμη του συνθέτουν τον φασισμό. Εντάξει...


Αλλά δεν ήξερε ότι ο τελευταίος που πιάστηκε να ζωγραφίζει σβάστικες στα Εξάρχεια εκτελέστηκε το 1944 από την ΕΠΟΝ του Πολυτεχνείου; Δεν μπορούσε να το παραστήσει λιγότερο γραφικά; Τι διάλο; Γυρεύοντας πήγαινε, ο ευλογημένος;

9 σχόλια:

ΠανωςΚ είπε...

Αυτό το σομελόπ ναιεί κόκα γμαπρά...

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

!άκισυφ ,ίαΝ

Daria είπε...

Αυτό το "ΣΟΜΕΛΟΠ" κι εμένα κάτι μου έκανε. Άκου ΣΟΜΕΛΟΠ....
Που' σαι σκύλε' μ;

ptinet

Unknown είπε...

σε ποιο δρόμο είναι?

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

ptinet? Με μπερδεύουτε Νταριούσκα! Εδώ είμαι, που νάμαι; Στις 10 Δεκέμβρη, στην απεργία, θα τα πιούμε!

Ευθυμία: είναι επί της οδού Ερεσσού, γωνία με Θεμιστοκλέους.

Ανώνυμος είπε...

Προβοκάτσια του Αδώνιδος. Σου λέει κι άμα βάλω και τίποτα πιασάρικα ουσιαστικά τύπου "έθνος"και καλά καταγγέλλοντάς τα, θα τον αφήσουν τον αγκυλωτό τα ζωντανά, τι θα κάμουνε;

Το χοντραίνω, αν κι έχω αδυνατισει τελευταία. Κατά έναν συμβολικό και προφανέστατα ασυνείδητο τρόπο το γκράφιτι αποκαλύπτει όλο το πρόβλημα της συχνής πυκνής αντίφασης του αντιφασιστικού λόγου και δράσης. Χρησιμοποιεί πολλές φορές τα ίδια μέσα, τους ίδιους τρόπους, εξομοιώνεται κατά τρόπο αποκρουστικό (εμπρησμοί ό,τι να 'ναι, καταστροφές βιβλιοπωλείων) με τον "αντίπαλο", για να τον πολεμήσει. Μα τότε, γιατρέ μου, είσαι ένας φασίστας αντιφασίστας, και άπαξ φασίστας να το βράσω το αντιφασίστας.

Και να με πεις ειρηνιάρη, που λένε, δε με λες, αλλά αυτό το πράγμα "καμία ελευθερία στους εχθρούς της ελευθερίας" θέλει κατ' εμέ πολλή κουβέντα, όσο κι αν είναι προκλητικός ο τρόπος που επικαλούνται και αξιοποιούν τα "δημοκρατικά δικαιώματα" και τις "ελευθερίες" οι φασίστες (βλέπε πρόσφατη δίκη Πλεύρη).
τρολ

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Πχ, από τη μία η δίκη κατά του Πλεύρη για το βιβλίο του σχετικά με τους Εβραίους και σχεδόν ταυτόχρονα η μανία του Πλεύρη να απαγορεύσει το βιβλίο της Ερσης Σωτηροπούλου (αν δεν απατώμαι).
τους γμείς για δεν τους γμεις, κύριε Πρόεδρε;

Daria είπε...

inthrid αγαπητέ σκύλε, inthrid....



σου γράφω τι μου βγάζει η λεκτική επαλήθευση. Μου φαίνονται τρομερά αστείες αυτές οι "λέξεις". Στο δε προηγούμενο σχόλιο μου έδενε τρελά με το ΣΟΜΕΛΟΠ.
Αντελήβεις;

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Ααααααααα! Όπως λέμε couprest! Μα ναι! Θα μπορούσαμε να γράψομε ποίηση με τέτοιες λέξεις!