Έχουμε μιλήσει και παλιότερα για τα ιδιωτικά μνημεία στα χωριά και τις ερημιές του Γράμου.
Φέτος βρήκα κι άλλο ένα στο Λειβαδοτόπι.
Θα το βρείτε κάτω από το δρόμο, σε ένα λοξό δρομάκι, κάτω απ' τη μουριά.
Σύμφωνα με όσα έμαθα, τον Ιούνιο του '48 το χωριό είχε ερημώσει από τους κατοίκους του.
Αρκετοί είχαν φύγει για το βουνό, άλλοι στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης, κάποιοι στους οικισμούς γύρω από την Καστοριά λόγω της υποχρεωτικής εκκένωσης από τον Βαν Φλητ.
Μόνο δύο γυναίκες είχαν μείνει εκείνη την ημέρα.
Τη μία τη σκότωσε αεροπλάνο με βόμβα και μετά με πολυβολισμούς.
Αλλά πιο πολύ μου άρεσε -ως μνημείο- αυτή η τεράστια καρυδιά.
Είναι φυτεμένη το 1946, μου είπε ένας γείτονας.
3 σχόλια:
Πανέμορφο μνημείο. Ο γλύπτης εμπνέυστηκε από ένα σχεδόν ίδιο -αλλά σε σκούρο μάρμαρο- που υπάρχει στον Κεραμεικό (φαίνεται και από τα κάγκελα στην Πειραιώς και βρίσκεται δίπλα στον τοίχο του μουσείου). Το θυμήθηκα γιατί με εντυπωσίασε η επιγραφή του: ΣΩΣΙΒΙΟΣ ΣΩΣΙΒΙΟΥ ΣΟΥΝΙΕΥΣ
Αυτό που λέτε ήταν, προφανώς, φτιαγμένο από ατόφιο μάρμαρο.
Ετούτο, εδώ, το φτωχικό, δεν είναι παρά μια τσιμεντοκολόνα, επενδυμένη με μάρμαρα, τα οποία λόγω των χειμωνιάτικων κρύων έχουν ραγίσει και ξεμπασκώσει από τη θέση τους. Αλλά δεν είναι μικρότερη η αξία τους η συναισθηματική.
Άντε να δούμε πότε θα τα δω αυτά τα χωριά.
Δημοσίευση σχολίου