Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012

Όνομα και μη χωριό, σου λένε!


Τέλη Ιουλίου-αρχές Αυγούστου 2004.
Εξόριστοι από την Ολυμπιακή Αθήνα, βρισκόμαστε στη Σαμοθράκη.
Φεύγοντας, από Αλεξανδρούπολη, ανεβαίνουμε Διδυμότοιχο και στρίβουμε δυτικά. 
Κάνομε στάση στο Ελληνοχώρι για κάνα ποτάκι σ΄ένα άθλιο μπαρ με νταλικέρηδες και στρατιωτικούς από το διπλανό στρατόπεδο. Το ένα ποτάκι γίνεται πέντε-έξι.
Παίρνουμε τα πτώματά μας και μετά από λίγα χιλιόμετρα στην ευθεία,
διαπιστώνω πως δεν το έχω πλέον με την οδήγηση.
Σταματάμε σ' ένα χωριό, στήνει ο λοστρόμος το αντίσκηνο στο προαύλιο της εκκλησίας, δένομε στο σκύλο στο διπλανό δέντρο και την πέφτομε για ύπνο.
Το πρωί, κατά τις 7.30 ακούω «τσάπ-τσαπ» δίπλα στο κεφάλι μου.
Βγαίνω από τ' αντίσκηνο, έτοιμος να ακούσω γκρίνια και βλέπω έναν γηραιό κύριο που καθαρίζει την αυλή της εκκλησίας από τα αγριόχορτα.
«Συγγνώμη, παιδί μου, αν σας ενοχλώ, να έρθω αργότερα!» λέει.
Πεταγόμαστε, ντροπιασμένοι, νιβόμαστε στο αποχωρητήριο της εκκλησίας, που μας έδειξε ο καλός κύριος, φκιάνουμε καφέ, μαζεύουμε το σκύλο και φεύγουμε.
Βγαίνοντας απ' το χωριό, βλέπουμε τ' όνομά του: «Ευγενικό»
Όντως!

9 σχόλια:

showgirl είπε...

Ουαου! Σίγουρα όνομα και πράγμα!
Ωραίες εμπειρίες και ωραίο όχημα στην φωτό.
Το αγαπώ!

showgirl είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Fri είπε...

Μ' άρεσε, έτσι απλά, αυθόρμητα κι αγνά!
Καλησπέρα :-)

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Όντως ωραίες εμπειρίες. Ο Ρώσσος επωλήθη προ εξαετίας για να παραχωρήσει τη θέση του στο Γάλλο.
Καλησμπέρα.

showgirl είπε...

Όχιιιιιιιιι.... ποτέ δεν δίνεις έναν Ρώσο! Εγώ τον δικό μου τον έχω ακόμα. Είναι βέβαια δαπανηρός αλλά με πάει εκεί που δεν με πάει κανένας άλλος.

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Εμ, για τετράτροχα μιλάμε, ε;
Πϊνουν πολλοί και είναι και άβολοι οι μπαγάσηδες οι Ρώσσοι.
Κατά τ'άλλα, όντως, σε πάνε παντού. Άν αντέξεις την Εθνική...

showgirl είπε...

Πάντα για 4Χ4.
Την βγάζεις πέρα με ένα ελαφρύ Πάρκισον που διαρκεί 1-2 ώρες αφού τελειώσει το ταξίδι! :P

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Α, μπράβο! Και σου φεύγουν τα σφραγίζματα και οι βίδες απ' τα κατάγματα. Άσε! Όταν -με το καλό- πάρω την αποζημίωση, θα ψωνίσω ένα Τουγιότα Χάιλουξ τετρακάμπινο. Ω, ναι!

Δημήτρης είπε...

Εγώ νόμιζα ότι το Saxo μου το σχωρεμένο είναι το καλύτερο 4x4...