Αν ποτέ βρεθείτε κοντά στο Νεστόριο Καστοριάς να πάτε μια βόλτα μέχρι το χωριό Πεύκο.
Εκεί είναι ο Σταθμός του Τρένου.
Τρένο δεν έχει περάσει ποτέ, βέβαια, αλλά έτσι το λένε το μαγαζί.
Το διαχειρίζεται ο Γερμανός, με τ΄όνομα. Κατάγεται από τον Άγιο Γερμανό Πρεσπών.
Βρέθηκε εκεί ως ερωτικός μετανάστης, λέει, αφού ταξίδεψε και δούλεψε σε όλο τον κόσμο.
Κυρίως στις ΗΠΑ, όπως μαρτυράει και η σημαία.
Ο Γερμανός, λοιπόν, είναι μάστορας στο κεμπάμπ. Τρώς την πρώτη μπουκιά και ... μπαμπ! πέφτεις κάτω από τη νοστιμιά. Διαλύεται στο στόμα ο μεζές.
Το κατάστημα το χειμώνα λειτουργεί και ως στέκι κυνηγών, γι' αυτό και ονομάστηκε Σταθμός, όπως (παλιά) το μόνο καφενείο που ήταν ανοιχτό αξημέρωτα για να πιούν έναν καφέ οι κυνηγοί, ήταν το κυλικείο του τοπικού σιδηροδρομικού σταθμού.
Σταθμός στα κεμπάμπ ο Γερμανός!
Η σάλα διακοσμείται από ωραία ρητά, που σου ανοίγουνε την όρεξη!
6 σχόλια:
Δεν αμφέβαλλα ότι είσαι εξαιρετικός γνώστης του βορειοανατολικού Γράμου. :)
Εμείς πάλι προχτές φάγαμε από τον all time favourite Τούρκο μας.
Έχει μια γοητεία το να τσακίζεις μερίδα ανατολίτικων διαστάσεων σε στενό πεζοδρόμιο γαλλικής κωμόπολης. Το βλέμμα των περαστικών καρφώνεται στο πιάτο και τα μάτια γουρλώνουν, κάποιοι σκαν χαμογελάκι, μία σταμάτησε και κάτι μας είπε στα ξένα. Της χαμογέλασα και ξαναμπούκωσα το στόμα με γυρωίνη.
Γυρωΐνες και μπιροΐνες!
Καλά, οι Γάλλοι δεν συχνάζουν στο τούρκικο; Τι διάλο; Μόνο καμαμπέρ και σαμπιγιόν, πως-τα-λένε;
Μαυρο φίδι να σε τσιμπήσει
αρκούδα να σε σκίσει
και λύκος να σε λιανίσει.
Η νεολέρα τους μάλλον έχει παρεκτραπεί στα μακντόναλ και τα κεμπάπια αλλά όσο και να το κάνεις ένα σαντουϊτσάκι τρώνε, δεν είναι μαθημένοι στην "κανονική" μερίδα. :Ρ
Ο μον ντιέ, μακντονάλ ε πίζαχύτ, κέσκε βου ντίτ;
Με ουί ουί, μπιεν συρ!
Δημοσίευση σχολίου