Σήμερα μόλις, διάβασα το διήγημα "η ομορφιά που γεννιόταν και πέθαινε"(μια παπαρούνα στο πεζοδρόμιο της οδού Σταδίου)του Αργύρη Χιόνι από "Το οριζόντιο ύψος" και χθες για το θάνατο του Αλλουφάνη. Και να μετρώ και νάναι έξι ακριβώς μήνες... Παραδόξως, στο κόκκινο της αφηγημένης παπαρούνας σκεφτόμουν αυτόν τον άνθρωπο,το παιδί πάνω στη χελώνα
από χτες διαβάζω δωθε κείθε αποχαιρετισμούς για τον Αλουφάνη και δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί τον αποχαιρετούν. Πήγε ο νους μου στο κακό αλλά σκέφτηκα πως "μπα, κάτι άλλο θα είναι.... Μάλλον θα αποφάσισε να μη ξαναγράψει ποτέ και τον αποχαιρετούν....". Κρίμα....
6 σχόλια:
Σήμερα μόλις, διάβασα το διήγημα "η ομορφιά που γεννιόταν και πέθαινε"(μια παπαρούνα στο πεζοδρόμιο της οδού Σταδίου)του Αργύρη Χιόνι από "Το οριζόντιο ύψος" και χθες για το θάνατο του Αλλουφάνη.
Και να μετρώ και νάναι έξι ακριβώς μήνες...
Παραδόξως, στο κόκκινο της αφηγημένης παπαρούνας σκεφτόμουν αυτόν τον άνθρωπο,το παιδί πάνω στη χελώνα
Απ'τα λίγα του που είχα διαβάσει μου είχε αφήσει όμορφη εντύπωση. Κρίμα νέος άνθρωπος.
Καρακρίμα, λέμε!
από χτες διαβάζω δωθε κείθε αποχαιρετισμούς για τον Αλουφάνη και δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί τον αποχαιρετούν. Πήγε ο νους μου στο κακό αλλά σκέφτηκα πως "μπα, κάτι άλλο θα είναι.... Μάλλον θα αποφάσισε να μη ξαναγράψει ποτέ και τον αποχαιρετούν....".
Κρίμα....
Το λουλούδι που αγαπούσε πιο πολύ, ήταν οι παπαρούνες...
Κρίμα που το έμαθα μ' αυτόν τον τρόπο.
Δημοσίευση σχολίου